Lieve Mensen,

Allereerst excuus voor de radiostilte. Dit keer lag het niet aan ons, maar aan reismee.nl. We missen nog steeds een en ander van ons blog, maar de ergste problemen schijnen achter de rug. Dus, waar waren we ook al weer…

Na een mooie en vooral lange vakantie in Bali zijn we weer terug in de Filipijnen. In eerste instantie was het de bedoeling om vanuit Bali door te gaan naar Australië, maar het nieuwe project visum lijkt nog erg lang op zich te laten wachten. We hebben dan ook besloten om tot het groene licht van “Down Under” onze tijd in de Filipijnen door te brengen en ons verder met de voorbereidingen van de bouw bezig te gaan houden.

In totaal zijn we uiteindelijk 30 dagen in Bali geweest, dit terwijl we 14 dagen van plan waren. Na twee dagen in badplaats Kuta verbleven te hebben hadden we het gehad met de drukte en hebben we 14 dagen goedkoop kunnen boeken in een gloednieuw resort in het dorpje Tulamben. Een mooie omgeving in het oosten van Bali met een vulkaan in de achtertuin. Voor de kust aldaar ligt het wrak van de US Liberty, een van de meest gedoken wrakken ter wereld. Een prima combinatie voor twee weken vakantie dus.

Na een week ons goed vermaakt te hebben kwam er alleen een eind aan de zorgeloze pret. We hadden die dag gesnorkeld en bij terugkomst werd het gehoor van het rechteroor van Marnix steeds minder tot zelfs helemaal niets. Hetzelfde gebeurde met het evenwicht, weliswaar later op de avond, tot zelfs het moment dat de kleinste beweging met het hoofd leidde tot overgeven. Zit je dan in Bali…

Na verschillende bush doctoren zijn we naar een KNO arts in Den Pasar gegaan en die gaf aan dat met twee weken bed rust en medicijnen het goed zou kunnen komen. Zo niet dan moesten we wederom terug naar een KNO arts. Vliegen zat er voorlopig niet in. Dus hadden we besloten om terug te gaan naar het resort in Tulamben en deze tijd daar te besteden.

Na deze twee weken was het met de duizeligheid een heel eind goed gekomen, met het gehoor echter nog niet en na overleg hebben we besloten om te vliegen naar Manila. Marnix is nu onder behandeling bij een KNO arts in het St. Luke’s Medical Center in Manila, dit ziekenhuis staat in de top 20 beste ziekenhuizen ter wereld, dus daar kan het niet aan liggen. Ondertussen zit hij aan de medicijnen en is het probleem gelokaliseerd tot het binnenoor en zijn hersen-, zenuw- en andere enge oorzaken uitgesloten. Afgelopen weken heeft er een klein herstel qua gehoor plaats gevonden, dus het orgaan is nog niet afgeschreven. Over twee maanden mag hij terug voor meer testen.

Dit was voor ons het groene licht om de tas te pakken en naar Palawan te vliegen. Op het moment van schrijven zitten we in Puerto Princesa en kunnen we meedelen dat we gisteren ook weer een mooie stap hebben genomen in de papierhandel. We hebben ons officieel geregistreerd bij de Filipijnse kamer van koophandel. 16 maanden geleden stonden we daar voor het eerst voor de deur en dachten toen dat we dat wel ff zouden regelen…

De volgende “baas” die we moeten verslaan / het volgende “level” dat we moeten halen is de vergunning van de burgemeester van El Nido. Dus daar gaan we na het weekend naar toe.

Dikke kus ons!

P.s.: Ons huis is ondertussen weer verhuurt! Iedereen dank die geholpen heeft naar het zoeken van een huurder.